بررسی بنای تاریخی زیگورات از دیدگاه زمین‌شناسی مهندسی

    معبد زیگورات چغازنبیل در جنوب­غرب ایران، استان خوزستان، 45 کیلومتری جنوب­شرقی شهرباستانی شوش در طول جغرافیایی ‘15وo 48  شرقی و عرض جغرافیایی ‘12 وo32  شمالی می­­باشد.  معبد چغازنبیل که در حال حاضر تاریخ 3300 ساله ایران را از معماری تمدن ایلامی رقم می­زند در قرن 13 بر تاقدس سردارآباد در منطقه زاگرس چین­خورده ساخته شده است. این بنا پس از سالیان متمادی دست­خوش تغییرات بسیاری شده است و آنچه از بازمانده­های این بنا در اختیار است  دو طبقه و نیم از پنج طبقه­ی آغازین آن است. نتایج آزمایشات شیمیایی و مکانیک خاک نشان دهنده آن است که ترکیبات بافت بنای زیگورات  به میزان اندک نسبت به سال­های گذشته بر اثر فرسایش تغییر کرده است و میزان کلر، رس و سیلت نمونه ها بر اثر تماس با آب و شسته شدن کاهش و میزان سولفات خاک و ماسه افزایش یافته است و همین امر موجب فرسوده­تر شدن بنا نسبت به سال­های گذشته می­باشد. با توجه به نتایج ارزیابی­ها به طور کلی مهم­­­ترین عامل تخریبی معبد در حال حاضر به دلیل خشت و گلی بودن  معبد فرسایش ناشی از باران­های منطقه می­باشد. بررسی­های صورت گرفته نشان می­دهد که خصوصیات زمین­شناسی مهندسی بنا تا چه میزان در روند تخریب و فرسایش بنا موثر هستند.